yağmurla konuşuyoruz

144

    aramızda konuştuklarımız

     camdan

ben içerde o dışarıda

  pencerenin kenarında

sus diyor ıslanacaksın

sus diyorum

ıslatacaksın

  pencerenin kenarında

   konuştuklarımız

   akıp gidiyor aramızdan

ikimizde sırılsıklam

Reklam

140

yürürken hayaller kuruyorum

yol çok uzun ve  zor  yokuş yukarı 

ya  da

   aşağı yukarı

belki de hayalperestim

hayaller kuruyorum

yolda peşimde

   hayaller

yoldayım işte

dolmuş parası yok

yürüyorum

yürümek sağlılıktır yazıyor

reklamında aracın kenarında

yanımda sen yürüyorsun

senin kim olduğunu bilmiyorum

“sen” var mı?

    ama sen diyebileceğim biri olman hayalini kuruyorum

yürürken

o zaman yoruluyor az da olsa

hayalim

     yetişemiyor bana

bir otobüs durağında oturuyorum

bekler gibi yeniden yürümeyi

bazen bozulmuş para buluyorum

gülümsüyor turası

   zenginlik bu işte

   bulmak

diyor yazısı

üstelik

hayallik

bir yer satın alıyorum

    yürürken

yolsuz

    gidemeyeceğim

yürürken işemem gerek

ibadethane var

   Paralı işemek

Beddua  paçamdan akıyor

Hayaller işte

Yol bitiyor

    Karnım aç

138

sevdiğinden aldığı

elinde  kırmızı gülüyle ve gülüşüyle

  utangaç dudaklı

koşuşturan bir kadın gibiydi sabah

                 ben yürürken

                 seni kavuşturacak durağa

nisan’lı yağmur dediklerinden

geçiyordu

aniden

                     düşler kuruyordum ter içinde

                 bahar bulduğum bir yaprakta

                 alnıma çarpan dalından

bir de gevrek kokuyordu

güneş

                                          o sıra

                                       parkta

                                       salıncakta sallanırken çocuk

                                       saçları tükürükle taranmış

                                       annesinin

                                       elleri sımsıkı zincirler de

                                           peşimden geliyordu gölgesi 

Gün uzar gider

Güneşin altında akşama kadar

Böylece

137

Üstelik renksiz

bir duvar aslında

aramız

gökkuşağı gibi yakın gibi uzak

aramızda sessiz

anlamadım anlamadığını

dokunamadığımızdan renklere ve

konuşamadığımızdan sessiz   

       siyah sessizdir      

       beyaz gelene kadar

hep dokunmak istediğindir yaşamıma ve

ördüğündendir istediğin duvarı

iyi karıştırıldığından değil harcı

sağlam olmaz dokunmadığından

      çay kaşığından bir yüzük

      gümüş değil şekerli

      karıştırmak için değerli

kenarında

naparsın

gölgene edersin utanmadan

avuç avuç gökyüzü

ağlarsın utanarak

      ibadet dediğin aynada

      kızarmaktır yanak yanak

söyleyemediklerimi yada söylemeyeceklerimi

yazarım kırmızıyla

dayanır duvar arsız

       Dudak rengiydi öpemediğim söz

       Dudağından kalan iz

       Dudağımdan dünya yarattığım

polis gelir boyutçu sadık karanlık

ben duvara yaslanmışım

hem de mahcubiyet şakağıma sıkılmış

susarım

hem de itiraf edemediğim aşk

sorguda aleyhime ayna

       bir kez baksan görürsün kendini

       kendimde

       kolay her şey senden yana

önceden yargılı

karamsar giyimli gece sorar

nedir bu duvar

      aramızda ki

      açığa çıkmasın yaramız

boyutsuz severim ve

hayallerimde  dünya duvarsız

      her yere düştüğümde ellerimde zafer

      yoksa nasıl kalkardım ellerimin üzerine

bir de çok yaşadım senden önce sandığım 

ya da sinmişsin gölgesine benden sonrasının

aldandığım

       tüm siyah boyaları kullandım

       bitsin diye gölgeler

hatta üşürsün

bir kenarına duvarın

sığınırsın

    söz edemediğim sevgimi

    yakarken sen

        ellerini hep sevdim

   uzat kıvılcımlarıma

taşlar dökülür gözyaşı gibi

toz toz duvar kalır

üstelik renksiz

bir duvar birde

bir türlü esmez rüzgar

    ben olmadığında varım

    olduğunda  yok olmamak için

aramızdan duvar yıkılsa

altında kalsa dünya

136

bugün  kimse aramadı

bugün kimsenin aramadığı günlerden

   o kadar çok ki

bugün demekle hiç kimseden söz etmiyorum

hiç kimse demekle  her günden  söz ediyorum

   üstelik yorgunum

kimse aramadı

ama hiç kimseden iyidir

   belki uyurum

kimsesizlik iyidir hiç kimseden

hem rüya  görürüm

hem

kimsesiz rüya olmaz

denizin ortasındayım

bir de güneş var

oda batıyor yanıbaşımda

iki saat önceydi martı geçeli

zaten  yalnızdım

yaşlanırken dalgalardan

zaman

134

elleri arkadan bağlı

düşüncelerdeyim

          aynadaki insanla tanış

dudak renkli heyecanının yaktığı

artık sessiz sözcüklerim örtbas ediyor

          kızarmış gülümseme gibidir

          ya da kızarmış

          kimse aynadaki

yoksa söylerdim

karmaşayı aklımdaki

dolaşırken sen

          sildikçe yakınlaştı 

fışkırırken dudaklarımdan kan

          kendime

          ne kadar da güvenmiştim 

bir ceylan susamıştı eğildi

sözcüklerime

          öptüğünü sandım

ocakta kahvenin taşması

tökezlemek düz yolda

                  arada bir sis vardı külleşiyordu rengi

yıldızın düşmesi başıma

dilediğimde seni

                  davul buluştuğunda kaderciyle

                  çalar dengi

bir gece zamanı

yani karanlık olduğunda işte

aslında hiç gelmediğinde

                   birbirini yakalayamayan dalgalar

                   gibiydi bizdeki sevgi

hatta öpüştüğünde

çalıçırpımda ateşöcekleri

karıştırmamdı gece gündüzü

                   belki

132

  Öğle üzeriydi

Üzerinde güneş vardı çamın

Üzerinde iken çam

Güneşi göremezdi mantar

Gölge üretirken çamın dediği

       Cesaret dediğin korkunun korkuyu yenmesidir

Ve mantar da gölge yaparken

Oradan geçene